به نقل از سایت: www.irna.ir

 

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود نوشت: عناصر تکفیری داعش صبح پنجشنبه بار دیگر با همکاری دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی ترکیه وارد شهر کوبانی (عین العرب) سوریه شده و کردهای این شهر را که پس از ماه ها آوارگی به خانه و کاشانه شان باز گشته بودند، سر بریدند.

این مقاله که روز شنبه انتشار یافته در ادامه می افزاید: خبرگزاری ها گزارش دادند بامداد پنجشنبه همزمان با انفجار دو خودروی بمب گذاری شده، ده ها نفر از عناصر داعش که لباس و پرچم های نیروهای کرد سوریه را به تن کرده بودند، وارد کوبانی شده و ده ها نفر از ساکنان آن را قتل عام کردند.

خبرگزاری های غربی هم که این خبر را منتشر کرده اند، به ورود تروریست های داعش از خاک ترکیه و از طریق گذرگاه رسمی مرزی «مرشد پینار» و همکاری ارتش و نیروهای امنیتی ترکیه تصریح نموده و افزودند: «تروریست های داعش به هنگام عبور از مرکز ترکیه به سوریه و گذشتن از گذرگاه مرزی و نفوذ به شهر کوبانی با هیچگونه ممانعت نیروهای مرزبانی ترکیه مواجه نشده و پس از ورود به بخش هایی از شهر کردنشین کوبانی سوریه، مردم منطقه و تعداد زیادی از زنان و کودکان را که با صدای انفجار خودروهای بمب گذاری شده به بیرون از خانه ها آمده بودند، به رگبار بسته و ده ها نفر را به خاک و خون کشیدند. هنوز از آمار دقیق کشته شدگان این جنایت، خبر دقیقی منتشر نشده ولی به گزارش خبرگزاری ها به دلیل اینکه مردم در خیابان ها به رگبار بسته شدند، آمار قربانیان باید بسیار بالا باشد.

این جنایت هر چند از نگاه اول به گروه تروریستی داعش منتسب می شود و به عنوان برگ دیگری در پرونده قساوت و سنگدلی این گروه ثبت می گردد ولی در این حادثه باید بیش از همه انگشت اتهام به سوی دولت ترکیه و دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی این کشور نشانه برود که با تروریست ها همکاری کرده و راه را برای نفوذ آنها به شهر کوبانی باز گذشته اند.

درباره چرایی تصمیم دولت ترکیه برای انجام این عملیات و تبانی با تروریست های داعش دلایل متعددی وجود دارد که ثابت می کنند حمله مجدد به شهر مرزی کوبانی، انتقام گیری اردوغان از کردهاست؛ کردهایی که اخیراً در عرصه های سیاسی و نظامی در ترکیه و سوریه به موفقیت های چشمگیری دست یافته اند.

هنوز چند هفته از پیروزی کردها در انتخابات ترکیه و نقش آنان در شکست حزب حاکم اردوغان نگذشته که کردهای سوریه نیز در هماهنگی با ارتش این کشور با کنترل شهر تل ابیض و بستن گذرگاه های مرزی انتقال سلاح از ترکیه به شهر رقه سوریه که مرکز خلافت تروریست های داعش است، ضربه ای کاری به داعش و حامیان آنها وارد کردند.

این پیروزی ها خیلی ها را خوشحال کرد و برخی ها را ناراحت و عصبانی نمود. از جمله افراد ضربه خورده از تحولات اخیر سیاسی و میدانی ترکیه و سوریه، شخص اردوغان بود که از همان روز اعلام نتایج انتخابات مجلس ترکیه و نقش بر آب شدن سیاست هایش برای تشکیل «امپراطوری نو عثمانی» به واسطه پیروزی کردها و همچنین وقتی که داعشی ها با همکاری کردها و ارتش سوریه از تل ابیض بیرون رانده شده و از طریق تونل های زیرزمینی به ترکیه متواری شدند، بسیار عصبانی بود و مدام به کردها هشدار می داد.

سران حزب آقای اردوغان که به ظاهر نمی توانستند کردهای داخل ترکیه را تهدید کنند، با انتقاد از حزب اتحادیه دمکراتیک کرد سوریه به علت حمایت از بشار اسد آنها را تهدید به انتقام کردند. روز دوشنبه گذشته برخی مطبوعات ترکیه از اهداف پشت پرده اردوغان خبر دادند که به «صالح مسلم» رئیس حزب اتحادیه دمکرات کرد سوریه هشدار داده دست از حمایت از بشار اسد بردارد تا ترکیه نیز بتواند متقابلاً امنیت شهر کردنشین کوبانی را در برابر خطرات احتمالی داعش حفظ کند.

از این رو می شد حدس زد که بی اعتنایی کردهای سوریه به درخواست اردوغان، تحولاتی را از سوی آنکارا علیه شهر کوبانی رقم خواهد زد. بنابر این اردوغان و داود اوغلو که اخیراً به خاطر شکست های بزرگ در ترکیه و سوریه از کردها، همچون مار زخم خورده به خود می پیچیدند، تروریست های داعش را که در داخل ترکیه و چند کیلومتر آنطرف تر از مرز سوریه در اردوگاه های نظامی آموزش می دیدند، روانه کوبانی کرده و جنایتی را در این شهر آفریدند تا انتقام شکست های اخیر خود را از کردها بگیرند.

دولت ترکیه روز پنجشنبه از کردهایی که این روزها سرود پیروزی می خواندند برخلاف تعهدات خود به آنان که گفته بود اجازه ورود داعش را از مرزهایش به سمت کوبانی نمی دهد، انتقام گرفت تا بار دیگر ثابت کند سیاست خارجی ترکیه به شدت با تروریسم و حمایت از ناامنی در منطقه گره خورده و از بین رفتن داعش در سوریه به معنای پایان خواب سلطانی اردوغان خواهد بود.

بازی رئیس جمهور ترکیه با برگ داعش در کوبانی هر چند می تواند هشداری به کردها تلقی شود و این پیام را برای آنها داشته باشد که در صورت عدم همراهی با سیاست های «سلطان» ، حوادث سنگین تری در انتظار آنان خواهد بود، اما این قبیل اقدامات تروریستی نخواهد توانست مانع روند نزولی سقوط حامیان تروریسم در منطقه شود و جریان های شکست خورده دیر یا زود باید تاوان خونهای زنان و کودکان بی گناهی را که به زمین ریخته شده و ناامنی هایی که در منطقه دامن زده اند، بپردازند.

قطعاً دولتی که تا چند سال پیش سیاست به صفر رساندن تنش با همسایگانش را ادعا می کرد، اکنون که کمتر دولتی در خاورمیانه را می توان یافت که تنشی با آن نداشته باشد، نخواهد توانست با این قبیل اقدامات، راهی را برای جبران شکست های اخیر خود ایجاد کند بلکه بازی با آتش کوبانی، و گوش کشی از کردها از جمله بازیهایی است که این کشور را وارد بحرانی خواهد کرد که بیرون رفتن از آن برای آنکارا به سادگی امکان پذیر نیست.