به نقل از سایت: www.vatankhahan.com
به گزارش تارنمای پایگاه خبری و تحلیلی وطن خواهان، با توجه به صدمین سالگرد نسل کشی فجیع و وحشیانه ارامنه به دست عثمانی ها شماری از دانشجویان آذری زبان با اقدامی خود جوش با تهیه بیانیه ای ضمن اعلام همدردی با هم میهنان ارمنی، حکومت فاشیستی ترکیه را به علت انکار و به رسمیت نشناختن این نسل کشی محکوم کردند.
عثمانی ها که در طول تاریخ دستشان به خون ارامنه و آذری ها در خوی و سلماس و تبریز و کرد ها در دیارباکیر و... آلوده است هرگز حاضر نبودند این نسل کشی و قتل عام های فجیع را به رسمیت بشناسند و به کسانی که توسط اقدام نژادپرسی این کشور کشته شده اند، احترام بگذارند! سیاستمداران تندرو و کابینه نئو عثمانی اردوغان که در آرزوی تشکیل امپراطوری عثمانی هست از تاریخ خود درس عبرت نگرفته اند و با حمایت های همه جانبه نظامی و مالی خود از گروهک های تروریستی در منطقه (داعش، النصره) منجر به شهادت هزاران زن و بچه بیگناه در عراق و سوریه شده اند.
متن بیانیه به صورت زیر است:
به نام خداوند جان و خرد
در سال 1915 ميلادى (برابر با 1294 شمسی)، در خلال جنگ جهانى اول و با فرصتى كه جنگ فراهم آورده بود، امپراتورى عثمانى با برنامه اى از پیش تعيين شده، در شب 24 آوريل صدها تن از رهبران سياسى و روشنفكران ارمنى را دستگیر و به قتل رساند. پس از آن و در فاصله ی سالهاى 1915 تا 1923 میلادی (برابر با 1294 تا 1302 شمسى) بیش از يك و نيم ميليون ارمنى ساکن ارمنستان غربى بر پایه ی طرح و برنامه-ريزى منسجم سردمداران امپراتورى عثمانى و در اجراى سياست نژادپرستانه ی حزب حاكم در آن زمان به نام (اتحاد و ترقى) به قتل رسيدند. صدها هزار ارمنى با برنامه ريزى قبلى به بى رحمانه ترين شكل كشته یا تبعید شدند. ارمنيان ارمنستان غربى در داخل سرزمين اجدادی خود قربانى اولين نسل كشى قرن بیستم مى باشند كه به فجيع ترين نحو ممکن به وقوع پیوست. قتل عام، قرار دادن در معرض اوضاع زندگي نامناسب، تقسيم اطفال ارمنى بين گروههاى ديگر، كوچ اجبارى و مهاجرتى كه منتهى به زوال قواى جسمى كلى و جزئي آنان شد. اين اقدامات كه به قصد نابودى تمامی قوم و نژاد ارمنی صورت گرفتند، منجر به نسل كشى بيش از «يك و نيم ميليون ارمنی» در راستاى تحقق اهداف نژادپرستانه پانترکیسم گردیدند و تا به امروز همچنان از سوى دولت هاى متوالى تركيه انكار مى شوند. ارامنه ی جهان كه همواره متأثر از پيامدهاى اين فاجعه بوده اند، تمامى تلاش خود را وقف اثبات واقعيت تاريخى نسل كشى ارامنه و جلوگيرى از تحريف تاریخ توسط دولتهاى متوالى تركیه کرده اند. خواسته ی ارامنه همواره احقاق حقوق حقه خود و اجراى عدالت بوده و مى باشد. به تعاقب بى كيفر ماندن نسل كشى ارامنه، زنجيره ی كشتارهاى جمعى در سرتاسر دنيا استمرار يافت. قتل عام در تيمور شرقى 1978، قتل عام كردها 1988، قتل عام دركامبوج اواخر دهه هفتاد، نسل كشى در رواندا اواسط دهه 0 9 و موارد مشابه.
در طى اين ساليان ميليون ها كودك، زن و مرد قربانى فجایع و ددمنشی هاى غيرقابل تصورى شده اندكه وجدان بشريت از آن به شدت یكه خورده است. ميليون ها انسان بى گناه در سرتاسر دنيا قربانى جنايت فجيع نسل كشى گشته اند که اثرات و عواقب جبران ناپذير آن در نسل هاى بعدى نيز در ابعاد مختلف روانشناختى، اجتماعى، فرهنگى و غيره ظاهر مى گردند.
اين اثرات مخرب همواره زندگى ميليون ها انسان را نسل اندر نسل به مخاطره انداخته اند. دولت تركيه امروزه با وجود مدارك انکار ناپذير، وقوع نسل كشى ارامنه را منكر مى شود. اما از مدتها پيش كشورها و سازمان هاي بين المللى متعددى در دنيا به گونه هاى متفاوت همدردى و حمايت خود را از بازماندگان قربانيان نسل كشى ارامنه نشان داده اند و يا رسماً از طريق پارلمان ها و قوه ی مقننه ی كشورشان نسل كشى ارامنه را به رسميت شناخته اند.
در طول دوره صفویه، بخش‌های غربی قلمرو ایران، به ویژه منطقه قفقاز و آذربایجان، بارها مورد حمله و هجوم همه‌جانبه سپاهیان عثمانی قرار گرفت. در این تجاوزها، بسیاری از شهرها و روستاهای مناطق یاد شده تصرف و تخریب و افراد بیشماری نیز قتل عام شدند. بنا به آگاهی‌های موجود در بیشتر منابع تاریخی ایران و عثمانی، تقریباً در تمام تهاجم‌های سپاه عثمانی، این مردم غیور خطه آذربایجان بودند كه در صف مقدم جنگ و ستیز با عثمانی قرار داشتند. اوج ستیزه‌گری مردم آذربایجان در مقاومت مردم تبریز در برابر تصرف این شهر از سوی قوای عثمان پاشا، تجلی كرد؛ مقاومتی كه سرانجام به قتل عام هولناك مردم این شهر توسط سپاه عثمانی منجر شد.
در طی این سال‌ها (998-986 ق) (969-957 خ)، بخش‌های وسیعی از غرب و شمال غرب ایران از قفقاز تا آذربایجان در معرض تهاجم‌های مكرر قوای عثمانی قرار گرفت و به تصرف آن دولت درآمد. قوای عثمانی در بیشتر حملات خود به شهرها و روستاهای ایران، با نهایت قساوت و بی‌رحمی به كشتار و قتل عام مردم ایران پرداختند. اوج قتل عام‌های آنها در سال (993ق) (964 خ) در هنگام تصرف تبریز، در همین شهر صورت گرفت.
ما امضاء کنندگان دانشجویان آذری زبان این بیانیه، ضمن اعلام همدردی خود با هم میهنان عزیز ارمنی، اقدام نژاد پرستانه ترکیه و انکار این قتل عام و نسل کشی ها توسط دولت نئوعثمانی اردوغان را شدیداً محکوم می کنیم، سیاستمداران تندرو و فاشیست ترکیه، که از تاریخ کشور خود درس عبرت نگرفته اند و هنوز در آرزوی تشکیل امپراطوری عثمانی در منطقه هستند و با حمایت های همه جانبه مالی و نظامی خود از آدم خواران داعش دستشان به خون هزاران زن و بچه بیگناه در سوریه و عراق آلوده است، امید هست دولت مردان ترکیه از تاریخ خود عبرت گرفته و اشتباهات بزرگان خود را تکرار نکنند.