Նոր տարին լաւագոյն առիթը կարելի է նկատել՝ յետադարձ ակնարկով մեր կեանքը վերարժեւորելու, նորանոր իմաստաւորումների ենթարկելու եւ ծրագրային ուղիներ ճշտելու՝ ապագային աւելի յաջող ու որակաւոր փուլերի հասնելու համար: Այս առումով մարդիկ զանազան միջոցների են դիմում, որոնցից արդիական, ընդհանրացած ու շատերի կողմից օրինաւոր եւ յաջող նկատւած գլխաւոր ձեւերից մէկը նպատակների ցանկագրումն է:

Նպատակների ցանկագրումը սովորաբար բաժանւում է գլխաւոր երկու ձեւերի. շատեր, տարեմուտի առիթով անտեսելով հին ցանկը, ամբողջութեամբ նոր ծրագրեր ու նպատակներ են ճշտում, մինչ ուրիշներ՝ վերատեսութեան են ենթարկում հին ցանկը, ուշադրութիւնը սեւեռելով չիրականացւած կէտերի վրայ, նրանք նկատելով առաջնահերթութիւն, որպէսզի նորոգւած վճռականութեամբ ընդօրինակելուց յետոյ, իրենց ոյժն ու աշխատանքը կենտրոնացնեն յաջող իրագործման վրայ:

Ինչպիսի այլազան ձեւերով էլ տեղի ունենան նոր տարւայ ծրագրաւորումները, ուզում եմ անդրադառնալ վերոնշեալ իմ յիշած երկու տեսակի ցանկագրումներին:

Անցնող տարին, որպէս թւական, հակառակ իր գեղեցիկ, թերեւս շատերի համար նոյնիսկ գրաւիչ արտաքին երեւոյթին, բաւական մեծ ու ծանր անակնկալների դէմ յանդիման կանգնեցրեց մեր ժողովրդի զաւակներին: Չէինք ակնկալում կամ նոյնիսկ երեւակայում թէ այսքան մեծ կորուստներով պիտի դիմաւորէինք նոր տարին, թէ՛ նահատակների ու զոհերի իմաստով, եւ թէ մանաւա՛նդ հայրենի հողատարածքների գրաւումով կամ յանձնումով:

2021 թւականը դիմաւորում ենք արիւնաքամ սրտով ու խոցւած արժանապատւութեամբ, սակայն եթէ ազգովին յետադարձ ակնարկով նոր ցանկագրում չկատարենք, այդ նշանակում է թէ կեանքի դպրոցից ոչինչ չսովորող աշակերտի պիտի նմանւենք, որի ապագան ունի միայն մէկ խոստում՝ կորուստ եւ կործանում:

Այս իմաստով պէտք է փորձենք մանրակրկիտ քննութիւնից անցկացնել 2020 թւականը՝ տեսնելու համար թէ ուր, երբ ու մանաւանդ ինչ ձախողումներ ունեցանք որպէս ժողովուրդ եւ մեզանից իւրաքանչիւրն ինչ հաւանական դերակատարութիւն ունեցաւ այդ ձախողման ընթացքի կամ արգելք չհանդիսանալու մէջ՝ հեռւից կամ մօտից, ուղղակի կամ անուղղակի, մասնակի թէ ամբողջութեամբ:

Անցնելով ցանկագրման սկզբունքին կամ ձեւին, եթէ նոր ցանկագրում պիտի կատարենք ամբողջութեամբ անտեսելով հինը, թող որ այդ գլխաւոր, առաջնահերթ ու հիմնական կէտը նկատւի հետեւեալը.- «Ինչպէ՞ս կարող եմ մասնակցութիւն ունենալ կամ դերակատարութիւն ստանձնել հայրենիքիս վերելքին, նորոգման ու զարգացման գործընթացի մէջ, որպէսզի ազգիս վէրքի ամոքման իմ բաժինը բերեմ եւ դարձեալ ունենանք բարգաւաճ Հայաստան»: Չմտածենք թէ սփիւռքահայութիւն հանդիսանալով իրաւունք ունենք հայրենաբնակ հայորդիից սպասելու աւելին կամ ամէն ինչ, խորհելով որ ոչ ոք իրաւունք չունի մեզանից սպասելու նոյնը կամ հաւասարը: Եթէ նման ըմբռնում կամ հասկացողութիւն առաջացել է շատերի մտքում, մենք ենք պատճառը այդօրինակ գաղափարների ձեւակերպման ու կազմաւորման:

Եթէ մեր ցանկագրման կերպը տարբեր է, եւ նախընտրում ենք վերատեսութեան ենթարկել հին ցանկը, ապա որպէս կեանքի մօտակայ անցեալի փորձառութիւնից քաղած դաս, նորոգեալ օրէնք ու առաջնահերթ գլխաւորագոյն սկզբունք պէտք է դարձնել հետեւեալ կէտը.- «Դուրս գալ նորագոյն, համահայկական ու աւելի մահասփիւռ համաճարակից՝ կրաւորականութիւնից»: Գուցէ մեզանից շատերը դեռ չեն զգացել, սակայն թէ՛ հայրենիքի եւ թէ՛ ազգի հանդէպ մեզանից իւրաքանչիւրը պարտականութիւններ, նոյնիսկ պարատաւորութիւններ ունի կատարելիք, որոնց անտեսումով, ուրացումով, անհոգութեամբ ու մանաւանդ կրաւորականութեամբ կարող ենք անուղղակիօրէն պատճառ դառնալ նորանոր աղէտների կամ կործանումի:

Ամանորի սեմին, շնորհաւորում եմ աշխարհասփիւռ հայորդիների իւրաքանչիւրի նոր տարին, լաւագոյնն ու ամենաբարին ցանկալով բոլորին եւ աղօթում եմ, որ Աստւած պահի ու պահպանի մեր Հայ Ազգն ու Հայրենիքը ամէն տեսակ չարից ու փորձանքից զերծ պահելով բոլորիս: Չմոռանանք, որ աշխարհը դէպի կորուստ, անդունդ կամ կործանում է առաջնորդւում երկու գլխաւոր պատճառներով. առաջին՝ բարի մարդկանց լռելով, երկրորդ՝ լաւ մարդկանց կրաւորականութեամբ:

Թող ամանորը ձեզ ընծայի առողջութիւն, արեւշատութիւն, յաջողութիւն, երջանկութիւն, բայց մանաւանդ սէր, յարգանք եւ միասնութիւն: Ի խորոց սրտի բոլորիս ցանկանում եմ ամենաբարին ու ամենալաւը եւ այս սկզբունքով բարձրաձայնում եմ աւանդական յայտարարութիւնը կրկնելով.- «Շնորհաւոր Նոր Տարի»:

 

Սիփան Եպս. Քէչէճեան
Առաջնորդ
Սպահանի Հայոց Թեմի