Դ. Մ.

Այսօրւայ թւով «ԱԼԻՔ»-ը, իր 90-րդ ամեակին զուգահեռ, հրատարկւեց 24000-րդ անգամ… 

…1972 թւականի չորեքշաբթի, յունւարի 12-ի համարով «ԱԼԻՔ»-ը նշանաւորեց իր 10000-րդ թիւը եւ դրան նւիրւած նոյն օրւայ խմբագրականում (ժամանակի խմբագիրն էր Արսէն Մամեանը), որն վերնագրւած էր՝ ՄԵՐ ՏԱՍ ՀԱԶԱՐԵԱԿԸ բնաբանով, ի միջայլոց ընդգծում էր.- «Որեւէ օրաթերթի համար տաս հազարեակին հասնելնշանակում է՝ Տաս հազար օրւայ շարունակական տքնութիւնբազում զոհողութիւնանընդհատ շունչ ու շարժումկանոնաւոր եւ հետեւողական աշխատանքնախապէս մշակւած ծրագրի գործադրում եւ ամէն կարգի դժւարութեանց տոկալու կամք ու վճռականութիւն»: 

… Եւ այսպէս 1972 թ.-ից 50 տարի անց մէջբերւած հիմնաւորումները դեռեւս պահպանում են իրենց արդիականութիւնը: «Հետեւողականութիւնն ու ամէն կարգի դժւարութեանց տոկալու կամքն ու վճռականութիւնը» արդիւնաւորւեց եւս 14000-ական նոր համարներով, 20-րդ եւ 21-րդ դարերի թաւալ-գլոր ու բարդագոյն ժամանակաշրջանների շաղկապումով: Հեռու չէ գալիք 5-ամեակում 25000-եակը հրատարակելու հեռանկարը, որն էլ աւելի ամուր հիմք է հանդիսանալու «ԱԼԻՔ»-ի նոր ու յաջորդական երախտաւորների շնորհիւ 100-ամեայ դարակերտ օրաթերթը իրողութիւն դարձնելու համար:

Սա, անշուշտ, լոկ բարձր թւաքանակին ձգտելու պարզունակ ցանկութիւն չէ, այլեւ համոզմունք՝ իրանահայ հինաւուրց համայնքի ինչպէս վերակազմակերպման, այնպէս էլ արժանի ու նորանոր վերելքների արձանագրման համար:

Իսկ «ԱԼԻՔ»-ը իր 90-ամեայ փորձառութեամբ ու 24000-եակի վիթխարի ներդրմամբ, պատրաստակամ է շարունակելու ժողովրդական ու այս պարագային՝ իրանահայութեան պահանջարկներին համարժէք՝ ընթանալ իր կոչմանն ու առաքելութեանը հաւատարիմ ու անշեղ ուղիով…: